Ik herinner me Sint Kwinten.Ik sluit mijn ogen, en ook al ben ik duizenden mijlen ver weg, ik kan het me nog herinneren alsof het gisteren was.Ik herinner me de geur van wierook, van koude, oude stenen, van brandende kaarsen, van brood en wijn, van verouderde most, verf van eeuwenoude meesters, van kostbaar metaal.Ik herinner het me.
Ik herinner me het geluid van voeten die naar binnen schuifelen op die vroege ochtenden, sommige een beetje laat, van wenende baby’s, snuiten van neuzen, een moeder die zwijgt, talen die zich vermengen, en koren die oefenen.Ik herinner het me.
Ik herinner me de gezichten en glimlachen, de kleuren van de wereld, de warme jassen, de rozige wangen, hoop in de ogen en geloof in het hart, de duisternis tijdens de Mis op winterse avonden.Ik herinner het me.
Ik herinner me handdrukken en omhelzingen, warme koffie en koekjes, wafels en thee, en ja, zelfs bier.Ik herinner het me.
Ik herinner me de strijd, de strijd om te geloven, de gemeenschap die doorzette, de volharding en de pijn, de vergaderingen… en nog meer vergaderingen en nog meer vergaderingen, de misverstanden, de vergevingsgezindheid en zoveel naastenliefde.Ik herinner het me.
Ik herinner me de liturgie, de lichten, de muziek, de misdienaars, de evangelieprocessies, de wierook, opnieuw de wierook, de akoestiek, de stemmen, de schola, en de gezangen.Ik herinner het me.
Ik herinner me doopsels, pontificale Missen, geloofsinitiatie voor volwassenen, gebeeldhouwde biechtstoelen en de preekstoel, eucharistische processies, de Aanbidding en het knielen, het branden van vele kaarsen, de lichtjes tijdens de Sint-Maartenstocht, en goddelijke barmhartigheid.Ik herinner het me.
Ik herinner me Jezus, aanwezig op het altaar, aanwezig in elkaar, in de vele vrienden, aanwezig in zijn Woord, aanwezig in onze hoop, dromen en angsten.Ik herinner me.
Ik herinner me Sint Kwinten.
Ik had het voorrecht om als priester de gemeenschap van Sint Kwinten te mogen dienen van 2014 tot 2017. Leven en studeren in Leuven zou voor mij niet dezelfde gezegende tijd geweest zijn zonder de aanwezigheid van de Sint-Kwintensgemeenschap. Als ik denk aan enkele van de meest diepgaande liturgische ervaringen die ik als priester heb gehad, dan denk ik aan Kerstmis en Pasen in Sint Kwinten. Als ik denk aan katholieke christenen die bereid zijn offers te brengen voor en verantwoordelijkheid op te nemen voor hun geloof, dan denk ik aan de mensen van Sint Kwinten. Ik zou geen proefschrift over theologie geschreven kunnen hebben zonder deel uit te maken van deze lichamelijke theologische uitdrukking van het geloof. De vriendschappen die ik heb opgedaan door deel uit te maken van deze gemeenschap blijven mij tot op de dag van vandaag steunen. Ik ben eeuwig dankbaar voor degenen die mij uitnodigden om deel te hebben aan deze gemeenschap. Ik ben vereerd dat ik als hun priester heb mogen dienen.
Fr. R. Aaron Wessman, Glenmary Home Missioners (VSA)