Het is in Parijs, in 1972, dat een toen 58-jarige alleenstaande man, Pierre Goursat, en een studente geneeskunde, Martine Lafitte, een bijzondere ervaring opdoen van de ‘uitstorting van de Heilige Geest’. Niet lang na het Tweede Vaticaanse Concilie, dat door paus Johannes XXIII was geopend met een gebed om ‘een nieuw Pinksteren’, ging er wereldwijd een nieuwe wind waaien in de Kerk(en): de Charismatische Vernieuwing. De ervaring ‘vervuld te zijn van de liefde van God die door de Heilige Geest in ons hart is uitgestort’ (Rom 5,5), had ook Pierre en Martine bereikt en dat veranderde hun leven. Zij wisten zich van nu af ‘broer en zus’ in het geloof.
Rond Pierre en Martine verzamelden zich een aantal jonge mensen en zo ontstond in de jaren zeventig de gemeenschap Emmanuel: een gemeenschap voor leken, in het celibaat toegewijde zusters en broeders, en priesters, ieder in zijn eigen levensstaat maar geroepen tot eenzelfde genade. Parijs en Frankrijk bleken te klein zodat begin jaren tachtig de gemeenschap zich uitbreidde naar andere landen in Europa waaronder België. Vandaag is de gemeenschap aanwezig in 60 landen, in alle continenten, met zo’n 12.000 leden. In België kent de gemeenschap zo’n 300 leden verspreid over de twee taalgemeenschappen. Inmiddels is zij erkend door de Kerk als een ‘publieke vereniging van gelovigen’.
De gemeenschap is tegelijk contemplatief en actief. De leden leven in de wereld maar willen niet ‘van de wereld’ zijn. Zij verlangen daar waar zij leven te getuigen van de liefde van God die zij zelf ontvangen hebben. De leden wonen en werken dus gewoon zoals iedereen in de wereld en ontmoeten elkaar tijdens (twee-) wekelijkse ‘huiskringen’, maandelijkse gemeenschapsbijeenkomsten en jaarlijkse retraites.
Aanbidding
Voorop in het leven van een lid van Emmanuel staat de (eucharistische) aanbidding. De leden engageren zich tot een dagelijkse langere tijd van stil gebed, bij voorkeur voor het uitgesteld sacrament, of anders gewoon in een kerk, kapel of thuis. In de aanbidding is er die persoonlijke ontmoeting met de levende Heer, die spreekt in ons hart, door zijn Woord in de liturgie of de tijdens de lectio divina. Elk lid is ook uitgenodigd om zich te laten ‘vernieuwen in de Heilige Geest’, door een vormingstraject dat daartoe aangeboden wordt. Die ervaring van Gods overgrote liefde in het gebed en het dagdagelijks leven, delen de leden wekelijks of tweewekelijks in hun ‘huiskring’. Daar komen ze samen om God te loven en prijzen, te delen over wat zij de laatste tijd van God ontvangen hebben en aan anderen door hebben kunnen geven, en voor elkaar te bidden. De gemeenschap ontwikkelde in de loop der jaren ook een imposant repertoire aan liederen en liturgische gezangen, waarvan een flink deel ook in het Nederlands beschikbaar is, inmiddels ook via de app ‘EmmaSongs’ voor de smartphone.
Compassie
In de huiskring delen de leden ook over hoe zij concreet de naastenliefde of compassie hebben kunnen beoefenen. Die compassie wordt gevoed door de barmhartige liefde die zijzelf van godswege ervaren en die hen gevoelig maakt voor de noden van mensen in hun directe omgeving. Ons hart heeft nood om gevuld te worden met Gods compassie want wij zijn maar ‘arme sukkelaars’ (zoals Pierre zei: ‘pauvres types’), zeker ook als het gaat om het liefhebben van diegene die ons niet zo ligt of waar we zelfs een serieus probleem mee hebben: in de familie, op het werk, in de kerk en ook in de gemeenschap. Door het gebed en gemeenschapsleven ontstaat een liefde voor de naaste in ons hart die de louter menselijke liefde overstijgt. Die compassie beleven we individueel, maar ook als gemeenschap, met specifieke vormen van apostolaat. In Frankrijk kennen we ‘Le Rocher’: educatieve, sociale en culturele activiteiten met kinderen, adolescenten, volwassenen en gezinnen in stedelijke gebieden in moeilijkheden. Er zijn plannen om dit ook naar België uit te breiden.
Evangelisatie
Maar de grootste nood die een mens uiteindelijk kan kennen, is Gods liefde niet te kennen. Daarom kenmerkt de gemeenschap Emmanuel zich door haar inzet voor de evangelisatie. Elk lid is geroepen om op zijn of haar specifieke wijze in de wereld ‘verantwoording af te leggen van de hoop die in hem leeft’, niet opdringerig maar met ‘zachtmoedigheid en eerbied’ (1 Petrus 3, 15-16). Samen organiseren we soms ‘Avonden van Barmhartigheid’ waar mensen in een sfeer van gebed en zang tot God kunnen naderen en eventueel het sacrament van de verzoening kunnen ontvangen. De gemeenschap organiseert avonden in parochies om ‘Op Adem te kome’ door kleine stappen in geloof te zetten. Verder zijn er nog de Wandeltocht voor Moeders, de Sint-Jozeftocht voor mannen, avonden voor Young Professionals en meer. Jaarlijks organiseren we een zomerweekend of zomerweek waar mensen meer nog met de spiritualiteit van de gemeenschap kennis kunnen maken. Door de coronapandemie zijn al deze activiteiten nu online, hoewel we hopen dat ons jaarlijkse zomerweekend in Scherpenheuvel dit jaar, van 9 tot 11 juli, door kan gaan (www.zomerweekend.be). Al vele jaren zijn er ook de (Franstalige) zomersessies in Beauraing (B) en Paray le Monial (F), waar honderden, resp. duizenden mensen naartoe trekken, maar nu in sterk aangepaste vorm wegens de pandemie. Door deze inzet is de gemeenschap een instrument in de ‘nieuwe evangelisatie’ waar ook de pausen sinds Paulus VI krachtig toe oproepen.
De afgelopen jaren kwam de Vlaamse tak van de Emmanuelgemeenschap maandelijks bijeen in Gent, tot de pandemie daar een tijdelijk einde aan stelde en ook die bijeenkomsten nu voorlopig online plaats moeten vinden. Een aantal van onze leden zijn in het Leuvense te vinden in de kerk van Sint-Kwinten. Ben u geïnteresseerd, neem dan voor de regio Leuven contact op met Dominique en Inge Dewulf (0477 79 78 56), of met ondergetekenden als verantwoordelijken voor ‘Emmanuel Vlaanderen’.
Vincent & Ine Kemme, Aalst
vikemme@emmanuelvlaanderen.be
0474 771 971
Info: www.emmanuelvlaanderen.be