Een eigenaardige, aparte, totaal andere viering van Aswoensdag was het dit jaar.
De as werd opgelegd, zoals ieder jaar, met woorden eeuwenoud. “Gedenk, mens, dat je stof bent en tot stof zult wederkeren” (Genesis 3,19) of “Bekeer u en geloof in het Evangelie” (Marcus. 1,15) zijn de zinnen die ons terugbrengen naar de essentie van deze dag.
Zo ook in Sint Kwinten: een 90-tal mensen: gezinnen, ouderen, vele jongeren, Vlamingen, anderstaligen, bekenden en ook heel wat onbekenden werden tussen 17u en 20u met as bestrooid en begonnen zo aan hun veertigdagentijd. Velen vroegen om het sacrament van verzoening te mogen ontvangen en de aanbiddingsruimte werd druk bezocht.
As het symbool van de menselijke vergankelijkheid maar tegelijkertijd uiterst vruchtbaar.
As bevat geconcentreerde mineralen die snel door de bodem worden opgenomen : kijk maar eens wat er allemaal opkomt na een bos of heidebrand. Je vindt ook langs de flanken van vulkanen de meest vruchtbare gronden, is dat niet wonderbaar?
Veertig dagen krijgen we, weer eens, de kans om ons te laten genezen van wat ons misleid en tegenhoudt om mens te worden, ten volle, om christenmens te worden, ten volle door ons vasten, gebed en solidariteit.
Of zoals een prefatie uit de veertigdagentijd het zo goed verwoordt: “dit is een tijd van meer toeleg op het bidden en grotere aandacht voor de liefde tot de naaste, van grotere trouw aan de sacramenten, waarin wij zijn herboren.”
De veertigdagentijd kunnen we dus echt zien als een heilzame tijd om ons helemaal voor te bereiden op het Paasmysterie : het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus, waarin wij als christenen mogen delen.
