Anouk – Ik kwam voor het eerst in contact met wat we nu kennen als de Internationale Gemeenschap van Sint Kwinten toen een Amerikaanse vriendin, die in mijn studentenhuis woonde, me uitnodigde voor een Mis in het Amerikaans College. “Je zou het geweldig vinden”, zei ze, “het zijn erg aardige mensen en de liturgie is van topniveau”. Ik denk dat dat wel zo’n beetje samenvat hoe ik mijn eerste keren op het Amerikaans College heb ervaren: eerbiedige liturgie en vrolijke mensen om daarna mee op stap te gaan en bij te praten. Ik bleef terugkomen en ontdekte dat ik deel was gaan uitmaken van een mooie gemeenschap van mensen die ver van hun thuisland leefden, samenkwamen rond de Eucharistie, de boodschap van Christus verspreidden en vriendschappen sloten. Als Belg en recente ‘herontdekker’ van het geloof had ik nog nooit zoiets gezien, maar ik besefte dat dit mijn kleine plekje in de universele Kerk zou zijn.
Het bericht dat het seminarie aan het Amerikaans College zou sluiten, kwam als een grote schok voor zowel de seminaristen als de zondagsgemeenschap. De mensen waren bezorgd dat ze dit kleine toevluchtsoord van gemeenschap en liturgie-in-het-Engels zouden verliezen. We waren ongelooflijk dankbaar dat de toen nog maar pas gewijde fr. Troy zich aanbood om ons bootje door de enigszins stormachtige overgang te loodsen.
Ik zal altijd terugdenken aan die eerste Missen op onze nieuwe ‘basis’ in de prachtige kerk van Sint Kwinten: dezelfde gezichten, dezelfde liturgie, dezelfde sacramenten, dezelfde vreugde en dezelfde broederschap. Ik herinner me dat we ons bij een kop koffie afvroegen of we ooit in aantal zouden groeien om de kerk te vullen. We wisten niet dat in de loop der jaren veel mensen – Belgen en internationale mensen – de weg naar onze gemeenschap zouden blijven vinden. Hoe langer we in Sint Kwinten samenkwamen, hoe meer ik me realiseerde dat het de Eucharistie, de vreugde en de mensen zijn die een gemeenschap maken; niet de kapel, de kerk of de refter waar je gastvrijheid geniet.
Terugkijkend is het Amerikaans College/Sint Kwinten zo’n wezenlijk deel geweest van zowel mijn geloofsreis als van mijn leven. Veel van de vriendschappen die mijn leven rijker hebben gemaakt en veel van de gedenkwaardige momenten in het leven, zoals trouwen, het dopen van onze kinderen, het vieren van Kerstmis en Pasen… gebeurden in of door Sint Kwinten.
In de loop der jaren heb ik me op verschillende manieren ingezet om de gemeenschap vooruit te helpen: ik maakte deel uit van de gemeenschapsploeg toen we naar de kerk van Sint Kwinten verhuisden. Ik probeerde uit te zoeken hoe we konden samenleven met de Nederlandstalige gemeenschap en hoe we die konden ondersteunen. Ik organiseerde de vrouwengroep en nu coördineer ik de lectoren. Een kleine rol kunnen spelen in het behoud van het wezen van onze gemeenschap helpt mij actief lid te zijn van de universele Kerk. Ik – en nu wij als gezin – worden keer op keer bedankt voor onze tijd en diensten, maar eigenlijk zijn wij het die de gemeenschap en al die mensen die erbij betrokken zijn, moeten bedanken. In een gemeenschap als die van Sint Kwinten gaat het niet om één persoon, één leider, maar om vele mensen die samen de kar vooruit trekken, tot eer van God.
Mark – De eerste keer dat ik de Mis bijwoonde in Sint Kwinten moet in het voorjaar van 2015 zijn geweest. Ik woonde toen in Engeland en reisde regelmatig naar Leuven om mijn toenmalige vriendin (en nu vrouw) Anouk te ontmoeten. Ik was vanaf het begin onder de indruk. Als katholiek in Engeland kom je er niet aan toe om in kerken als die van Sint Kwinten naar de Mis te gaan. Ik werd getroffen door de schoonheid van de architectuur, de kunstwerken, de zijaltaren en de glas-in-loodramen. Naarmate ik regelmatiger de Mis bijwoonde, werd ik ook getroffen door de organisatie en de eerbied tijdens de Missen, altijd begeleid door prachtige muziek. In het begin was ik niet meer dan een bezoeker, maar ik werd onmiddellijk welkom geheten door de leden van de Internationale Gemeenschap – een dynamische mix van nationaliteiten en achtergronden die zich inzetten om hun geloof open en levendig te beleven. Het was een grote bron van vreugde dat Anouk en ik samen de Mis konden bijwonen terwijl we elkaar leerden kennen. Dat we dat in een gemeenschap als deze konden doen, versterkte dat op zoveel manieren.
Sinds ik zo’n zeven jaar geleden voor het eerst over de drempel van Sint Kwinten stapte, is mijn leven ingrijpend veranderd en ik voel me bevoorrecht dat ik kan zeggen dat de kerk en de gemeenschap een sleutelrol hebben gespeeld in veel van de hoogtepunten, evenals in de tussenliggende maanden en jaren. Onze huwelijksmis in augustus 2017 was zo’n prachtige gelegenheid – familie en vrienden sloten zich bij ons aan in Sint Kwinten voor een prachtige Mis die een glimlach op mijn gezicht brengt en vaak ook een traan als ik eraan terugdenk. Sindsdien zijn onze twee kinderen George en Eleanor allebei in de kerk gedoopt. “Dat is onze kerk” roept onze zoon uit als we door de Naamsestraat rijden. Ik dank God dat wij als gezin in zo’n gemeenschap naar de Mis kunnen gaan.
Eenvoudig gezegd, kan ik me niet goed voorstellen hoe het leven hier in België voor mij zou zijn zonder de Internationale Gemeenschap van Sint Kwinten. Op zuiver sociaal vlak zijn bijna alle vrienden die ik heb gemaakt sinds ik hier ben komen wonen, afkomstig uit de gemeenschap. Op geestelijk vlak heeft de gemeenschap een niet onbelangrijke rol gespeeld door mij te helpen mijn geloof op een actievere en diepere manier te beleven. Ik blijf nog steeds geïnspireerd door de kerk zelf, maar nog meer door de andere leden van de gemeenschap. Het is enorm bemoedigend om omringd te zijn door zulke dynamische en gelovige mensen en gezinnen.
Voor ons is Sint Kwinten wat elke kerkgemeenschap zou moeten zijn – gastvrij, inclusief, dynamisch, geloofsgericht, inspirerend. Het stemt mij droevig dat niet alle katholieken toegang hebben tot zo’n gemeenschap. Wij bidden dat alle parochies en gemeenschappen, vooral die in de grootste nood, vervuld zullen worden met de liefde voor God en anderen, het geloof en de ijver die de Internationale Gemeenschap van Sint Kwinten kenmerkt. Wij zijn enorm dankbaar voor allen die zo hard werken om de gemeenschap te leiden en zien ernaar uit om nog vele jaren samen met onze kinderen deel uit te maken van het verhaal van Sint Kwinten.
Anouk Morren en Mark Vaughan-Shaw