We zijn heel blij dat we ons verhaal met jullie mogen delen. Alles begon in april 2019, nadat Erwin had genoten van een prachtig paastriduüm met de Emmanuel Gemeenschap in Nederland. Vooral de paaswake had veel indruk op hem gemaakt en ik, Martina, weet nog goed hoe Erwins gezicht straalde na die drie heilige dagen zoals het gezicht van Mozes, na de ontmoeting met God op de berg Sinaï. Twaalf jaar lang ging Erwin bijna helemaal niet naar de Mis, maar het paastriduüm was die duw die nodig was voor een hernieuwde relatie met de Heer, te beginnen met wekelijkse Misvieringen op zondag. Enkele broeders van de Emmanuel gemeenschap moedigden Erwin aan om de Sint-Kwintensgemeenschap te kiezen voor de zondagsviering.
Het verhaal van Martina gaat op een vergelijkbare manier. Na slechte ervaringen met haar gemeenschap in Sardegna, Italië, koos ze ervoor om niet meer naar de Mis te gaan en het Vormsel niet te ontvangen. Ten tijde van het gedenkwaardige paastriduüm hadden wij nog maar drie maanden een relatie. Martina was echter geïntrigeerd door de verhalen over de Emmanuel Gemeenschap en ging in op mijn uitnodiging om met mij naar de Mis te gaan in Sint Kwinten. De manier waarop mensen in deze gemeenschap hun geloof beleefden en beleven was iets totaal nieuws voor haar en anders dan de levenloze viering die ze daarvoor kende.
Drie jaar later kijken we terug op een veelheid van vruchten van onze beslissing om met de Heer op weg te gaan. We zijn eind december 2021 in Sint Kwinten getrouwd, Martina zal dit jaar met Pinksteren haar Vormsel ontvangen en we verwachten rond 1 oktober ons eerste kindje. Verder zijn we ook heel dankbaar voor de vele ontmoetingen met de Heer, onze broeders en zusters in de gemeenschap en de vele zegeningen die we ervaren in het dagelijks leven en in onze gebedstijd.
Loof de Heer, Hij is verrezen, en wij met Hem. Alleluia!
Martina Medda en Erwin Muller
